NDT – BOBATH

Usprawnianie według metody ma na celu pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju, tak by mogło uzyskać niezależność w życiu. Zasady główne koncepcji NDT – BOBATH:

• wpływ na napięcie mięśniowe (obniżenie podwyższonego, zwiększenie obniżonego),
• hamowanie nieprawidłowych odruchów,
• wyzwalanie i wspomaganie ruchu w formie jak najbardziej zbliżonej do naturalnej,
• wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności w codziennym funkcjonowaniu.

W pracy metodą NDT – BOBATH za nadrzędne cele stawiamy sobie przede wszystkim: zwrócenie uwagi na jakość ruchu, zapobieganie powstaniu wzorców kompensacyjnych. Koncepcja zakłada, że plastyczność mózgu mimo, iż jest najintensywniejsza we wczesnym okresie rozwoju, występuje przez całe życie. Podczas terapii uczymy nie tylko prawidłowych wzorców ruchowych, ale i terapeutycznego postępowania pielęgnacyjnego.

 

METODA VOJTY 

Metoda skierowana jest dla wszystkich pacjentów bez ograniczeń wiekowych. Opiera się na wnikliwej ocenie kinezjologicznej rozwoju psychomotorycznego dziecka oraz doborze odpowiedniej terapii. W ramach odruchowej lokomocji dochodzi do skoordynowanej, rytmicznej aktywacji wszystkich mięśni szkieletowych i uruchomienia ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach aktywności.

TRÓJPŁASZCZYZNOWA TERAPIA MANUALNA STÓP U DZIECI WG BARBARY ZUKUNFT-HUBER

Metoda neurofizjologiczna, uwzględniająca fizjologiczny rozwój stóp dziecka w 1 roku życia. Metoda wczesnego diagnozowania i leczenia nieprawidłowego ustawienia stóp. Terapia wzmocniona jest poprzez funkcjonalne bandażowanie, które pozwala utrzymać efekty zaleconych ćwiczeń.

Dzięki tej metodzie można leczyć następujące wady:

• stopa płasko-koślawa
• stopa sierpowata
• stopa końska
• stopa końsko – szpotawa
• ograniczenia w obrębie stawów biodrowych
• kombinacje powyższych problemów

 

WCZESNA INTERWENCJA

Wczesna interwencja to szereg wielospecjalistycznych oddziaływań  diagnostycznych i terapeutycznych, podjętych w stosunku do dziecka i jego rodziny. Działania mają na celu jak najszybsze wykrywanie trudności  rozwojowych i minimalizowanie ich tak, aby  dziecko uzyskało możliwie najlepszy dla niego  rozwój w sferze ruchowej, intelektualnej, emocjonalnej i społecznej.

Niepokojące objawy w okresie noworodkowym:

• • długo utrzymujący się płacz,
  • trudności w ssaniu i połykaniu, uporczywe ulewanie pokarmu lub częste wymioty,
  • drżenia mięśniowe, nadmierna wiotkość lub wzmożone napięcie mięśni.

Niepokojące objawy w okresie niemowlęcym:

• • nieprawidłowe lub opóźnione nabywanie umiejętności ruchowych,
  • nieprawidłowe wzorce ułożeniowe,
  • mała ruchliwość spontaniczna przy jednoczesnej nadmiernej wrażliwości na bodźce zewnętrzne,
  • duży niepokój dziecka,
  • zaburzenia w rozwoju kontaktów społecznych,
  • brak zainteresowania zabawkami,
  • stereotypowe ruchy rąk u dziecka w wieku ponad 6 miesięcy,
  • trudności w karmieniu.

Niepokojące objawy w okresie wczesnodziecięcym:

• • nie chwyta przedmiotów chwytem „pęsetkowym”,
  • nie naśladuje prostych gestów i zachowań osób dorosłych,
  • nie bawi się w proste zabawy tematyczne,
  • nie bawi się zabawkami zgodnie z ich przeznaczeniem (po demonstracji),
  • nie pokazuje czego chce,
  • nie przychodzi na wołanie,
  • długotrwale stereotypowo kiwa się,
  • nie wyciąga rąk do osób dorosłych,
  • nie dostosowuje swojej pozycji ciała do osoby dorosłej,
  • ma kilkusekundowe objawy „zapatrzenia się”,
  • jest nadmiernie spokojne i nie zgłasza swoich potrzeb lub przeciwnie jest w bezustannym ruchu.

Niepokojące objawy w okresie przedszkolnym:

• • opóźnienie lub niewłaściwe używanie języka,
  • ograniczone umiejętności zabawy,
  • uporczywe wykonywanie pewnych czynności,
  • przywiązanie do schematów zachowania,
  • echolalia.

TERAPIA RĘKI

Terapia ręki jest funkcjonalnym podejściem do rozwoju motoryki małej, uwzględniającym cały rozwój dziecka zarówno fizyczny jak i psychiczny. Cele terapii ręki to samoobsługa, umiejętności szkolne, zabawa, komunikacja i interakcje społeczne.

Niepokojące objawy, mogące wskazywać na zaburzenia motoryki małej:

• Niechętne podejmowanie czynności manualnych (malowanie, lepienie z plasteliny),
• Problemy z nauką czynności samoobsługi (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików),
• Wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
• Problemy z koordynacją obu rąk podczas zabaw manipulacyjnych,
• Wykonywanie czynności precyzyjnych zbyt wolno lub szybko i niedbale,
• Dziecko nie lubi dotykać nowych, różnorodnych faktur,
• Dostarczanie sobie dodatkowych doznań proprioceptywnych.

 

INTEGRACJA SENSORYCZNA

Integracja Sensoryczna to proces, dzięki któremu mózg otrzymuje informację ze wszystkich zmysłów segregując, rozpoznając, interpretując i integrując ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją. Inaczej mówiąc integracja Sensoryczna jest taką organizacją wrażeń, by mogły być użyte w celowym działaniu.

OBJAWY I TRUDNOŚCI MOGĄCE STANOWIĆ WSKAZANIA DO DOAGNOZY I TERAPII INTEGRACJI SENSORYCZNEJ:

• Podwyższony poziom aktywności (nadruchliwość),
• Obniżony poziom aktywności (ociężałość, pasywność),
• Trudności z koncentracją uwagi,
• Zaburzenia percepcji słuchowej, wzrokowej,
• Opóźniony rozwój mowy,
• Niewłaściwe relacje społeczne, problemy w kontaktach społecznych,
• Trudności z nauką: czytanie, pisanie, matematyka,
• Niska samoocena.

MEDICAL TAPING, TAPING W PEDIATRII

Metoda Tapingu Medycznego opiera się na zasadach:

• Wspieranie procesu regeneracji organizmu poprzez wpływ na system nerwowy i układ krążenia,
• Działanie zgodne z zasadami kinezjologii,
• Wspieranie systemu mięśniowego, który powiązany jest z systemem naczyń krwionośnych i limfatycznych.

Główna zasada Tapingu Medycznego – AKTYWUJ zamiast unieruchamiać!

Wpływ aplikacji:

• Poprawa krążenia,
• Zmniejszenie dolegliwości bólowych,
• Poprawa funkcji mięśni,
• Wspieranie funkcji stawów,
• Oddziaływanie segmentarne.